Τι είναι αυτό που όλοι έχουμε, λίγο ή πολύ, και μας εμποδίζει να δείξουμε και να πούμε αυτά που νιώθουμε? Για όσους δεν έχουν πιάσει το νόημα από τον τίτλο, λέγεται ΕΓΩΙΣΜΟΣ. Αυτός λοιπόν ο εγωισμός λειτουργεί σαν ένα τοίχος και μας ωθεί να βγάζουμε έναν άλλο εαυτό, που δείχνει αδιαφορία, τουπέ, απομάκρυνση. Γιατί όμως? Για να προστατευόμαστε? Για να μην απογοητευόμαστε? Για να το παίζουμε δύσκολοι? Γιατί να ζούμε σε μια εποχή που όποιος δείχνει τα συναισθήματά του, την προτίμηση του προς κάποιο άλλο πρόσωπο βρε αδερφέ (ακόμα και αν δεν υπάρχει ανταπόκριση), θεωρείται βλάκας, βιαστικός ή/και λυσσάρα? Και στο κάτω κάτω και ανταπόκριση να μην υπάρχει (γιατί η αντίθετη περίπτωση μας βολεύει), μπράβο σε αυτόν που είχε το θάρρος να αφήσει πίσω στερεότυπα και εγωισμούς και να πει αυτά που αισθάνεται. Κάτι πρέπει να κάνουμε για να διώξουμε αυτόν τον ανασταλτικό παράγοντα και να μην σκεφτόμαστε ποιος θα κάνει τη πρώτη κίνηση, κυρίως όταν πρόκειται για άτομα που είναι σημαντικά για εμάς. Γιατί βάζοντας τον εγωισμό μας πάνω από την ανάγκη να βγάλουμε από μέσα μας αυτά που μας πνίγουν, κινδυνεύουμε να τα χάσουμε.
