Το μυαλό μερικές φορές παίζει παράξενα παιχνίδια. Σε οδηγεί σε παρεξηγήσεις. Και αυτό που δε μπορείς να καταλάβεις, όταν όλα ξεκαθαρίζουν, είναι εάν τόσο καιρό εθελοτυφλούσες και αγνοούσες επιδεικτικά τη πραγματικότητα. Ναι, πιθανώς η απάντηση σ΄αυτή την ερώτηση είναι ότι πίστευες αυτό που ήθελες να πιστέψεις, προσπερνούσες τα ΣΗΜΑΔΙΑ ή τα μετέφραζες κατά πως σε βόλευε. Γιατί, λοιπόν, αισθάνεσαι τόσο σαστισμένος με το αποτέλεσμα? Γιατί πονάς? Αφού βαθιά μέσα σου ήξερες την αλήθεια. Έπειτα, είναι και η ΕΛΠΙΔΑ, αυτή η λέξη που τόσο μισώ. Αυτή είναι που σε γεμίζει προσδοκίες, αυτή είναι που ρίχνει το μαύρο πέπλο της και θολώνει το τοπίο.
Ξύπνα λοιπόν. Όλα μπήκαν στη θέση τους, τώρα ξέρεις. Τέρμα οι δικαιολογίες και τα σενάρια. Η ελπίδα δε μπορεί να σε αγγίξει πια. Ελευθερώθηκες από τα δεσμά της και τη παραπλανητική συμπεριφορά της. Δε πρόκειται να αλλάξει τίποτα, άφησε το πίσω σου. Τι πάει να πει δε μπορείς να καταλάβεις? Όλα τα δεδομένα ήταν μπροστά σου, απλά ΕΣΥ επέλεξες να τα εκλάβεις λάθος. Μη τιμωρείς λοιπόν τον εαυτό σου, το έκανε ήδη για σένα η μονάκριβη ελπίδα σου, που με τόσο πάθος κρατούσες μέσα σου. Να πως σε ξεπληρώνει η αφέλεια σου, με πόνο και με ατέλειωτες σκέψεις που ξεκινάνε με ένα απλό "τι θα γινόταν αν...?" Αν δεν είχες πει τίποτα, αν είχες μείνει με την απορία, αν είχε εξελιχθεί διαφορετικά, αν δεν ήσουν τόσο υπερόπτης, αν δεν υπερεκτιμούσες τις δυνάμεις σου..
Η ΑΛΗΘΕΙΑ πονάει, ρίχνει αλάτι στις πληγές, είναι αδυσώπητη. Είναι το ίδιο σκληρή με την ελπίδα, μερικές φορές ακόμα πιο σκληρή, γιατί όταν αποκαλύπτεται δε σου αφήνει καμία αμφιβολία. Όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσεις, τόσο το καλύτερο. Τίποτα δεν θα αλλάξει, αλλά τίποτα δε θα μείνει το ίδιο. Άλλαξαν όλα αλλά παράλληλα δεν άλλαξε τίποτα. Αυτό είναι το μαγικό της υπόθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου