Κάπου στη Βιέννη, αγναντεύοντας τη πόλη από τον 14ο όροφο του ξενοδοχείου και βλέποντας τα πυροτεχνήματα να φωτίζουν τον ουρανό και να καθρεφτίζονται στο Δούναβη, γράφω τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε. Και εδώ έγκειται η δυσκολία. Γιατί δε ξέρω αν μου βγαίνει να πω "ευτυχώς" ή "δυστυχώς". Το 2014 ξεκίνησε κάπως αδιάφορα και συνεχίστηκε το ίδιο αδιάφορα. Σχολή, μαθήματα, παρέες, μέρη, τίποτα δεν άλλαξε ιδιαίτερα. Όχι ότι είναι απαραίτητα κακό αυτό. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι τελείωσε υπέροχα. Η απόφαση μου να μείνω στο εξωτερικό ήταν ίσως η καλύτερη που έχω πάρει τα τελευταία χρόνια. Η αλλαγή που χρειαζόμουν με περίμενε στην Αυστρία και εγώ δεν είχα παρά να αρπάξω την ευκαιρία. πράγμα που έκανα -και δε το μετανιώνω λεπτό. Έμεινα μόνη μου σε μια ξένη πόλη, έμαθα να φροντίζω τον εαυτό μου και να στηρίζομαι στις δικές μου δυνάμεις. Γνώρισα καινούρια άτομα από διάφορες χώρες, είδα νέα μέρη, απέκτησα γνώσεις, ταξίδεψα σε άλλες χώρες, έγινα πιο ανοιχτόμυαλη. Χάρηκα, μελαγχόλησα, εξαντλήθηκα, γέλασα, έκλαψα, τραγούδησα, χόρεψα, ερωτεύτηκα, απογοητεύτηκα. Τόσο έντονα συναισθήματα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Αυτές οι εμπειρίες είναι ανεκτίμητες και γι' αυτό το λόγο το 2014 θα έχει μια σημαντική θέση στη καρδιά μου. Όμως δε τελειώνουν ακόμα αυτές οι ευτυχισμένες στιγμές. Ο πρώτος μήνας του νέου χρόνου επιφυλάσσει λίγη ακόμη χαρά, όσο και δύσκολες στιγμές. Γιατί η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη ξεκινήσει, και οι προσπάθειες για να γίνει το 2015 μια υπέροχη χρονιά θα ξεκινήσουν. Με εφόδιο όμως τις αναμνήσεις, αυτές που κάθε φορά που θα έρχονται στο μυαλό μου θα με κάνουν να χαμογελάω και να αναπολώ όλες τις στιγμές που πέρασα με όλα αυτά τα νέα πρόσωπα, με τα οποία δέθηκα και έζησα για περίπου μισό χρόνο, τίποτα δε θα μοιάζει ακατόρθωτο.
(ευχαριστώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου