Μια θεωρία για την αυτοπεποίθηση

Αυτοπεποίθηση. Για κάποιους κάτι αυτονόητο, για άλλους μια άγνωστη λέξη. Κι όμως κάτι πολύ σημαντικό όσον αφορά την εικόνα που δίνουμε (ή θέλουμε να δώσουμε) προς τα έξω. Από που πηγάζει? Είναι ένα επίκτητο χαρακτηριστικό ή υπάρχει μέσα μας εξαρχής? Φυσικά, δεν έχω ιδέα, απλά μοιράζομαι κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ας συνδέσουμε την αυτοπεποίθηση με την εξωτερική εμφάνιση. Απ' ό,τι έχω αντιληφθεί από την προσωπική μου εμπειρία, υπάρχουν οι εξής κατηγορίες ανθρώπων: 

• αυτοί που έχουν το μέτρο, που γνωρίζουν τα καλά και τα κακά τους και είναι μετριόφρονες (κατηγορία σπάνια, αλλά μη εξαιρετέα), 
• αυτοί που είναι αγγελικά πλασμένοι και με το δίκιο τους έχουν αυτοπεποίθηση και μπράβο τους στο κάτω κάτω (αν και άτομα αυτής της κατηγορίας μπορούν να ενταχθούν είτε στην πρώτη είτε στην τρίτη κατηγορία, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους από ένα σημείο και μετά)
• αυτοί που ξέρουν τον εαυτό τους και δεν έχουν κανένα ουσιαστικό πρόβλημα, προσπαθούν όμως να το παίξουν "Ματίνα Μανταρινάκη" για να ψαρέψουν κοπλιμέντα και να τονώσουν το εγώ τους,
• αυτοί που ξέρουν τον εαυτό τους και έχουν κάθε λόγο (εμφανισιακά τουλάχιστον) να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση,
• αυτοί που βρίσκονται κάπου στη μέση, άλλοτε νιώθουν ανεβασμένοι και άλλοτε πεσμένοι,
• αυτοί που έχουν μια λανθασμένη άποψη για τον εαυτό τους (aka άλλο είναι και άλλο βλέπουν στον καθρέφτη), έχουν όμως τόση αυτοπεποίθηση που τους κάνει να νιώθουν έτοιμοι να κατακτήσουν τον κόσμο,
• και αυτοί που έχουν λανθασμένη άποψη για τον εαυτό τους, νιώθοντας σαν άλλοι Κουασιμόδοι χωρίς να έχουν λόγο, με αποτέλεσμα ό,τι και να τους πεις, η αυτοπεποίθηση να παραμένει στον πάτο.

Βέβαια, δεν μ' αρέσει να κάνω γενικεύσεις, άνετα κάποιος μπορεί να συνδυάζει χαρακτηριστικά από διάφορες κατηγορίες. Επίσης, κάποιος μπορεί να μην ανήκει σε καμία, και απλά να μην τον έχω γνωρίσει ακόμα. Αυτό πάντως που είναι το σωστό είναι να είμαστε μεν σίγουροι για τον εαυτό μας, όμως να μην ξεφεύγουμε. Εκτός και αν δεν έχουμε θέμα για το αν θα μας πουν ψωνάρες.

Συμπέρασμα

Αρχίζω να πιστεύω πως άνετα μπορώ να γίνω κοινωνιολόγος όταν μεγαλώσω. Και αυτή θα την ονομάσω "Θεωρία της Αυτοπεποίθησης" (Ελενοπούλου, 2012). Giddens, η θέση σου τρέμει!